Türkçe dersinde öğrencilerime başka şehirde yaşayan, yanımızda olmayan, bizden ayrı kalan bir akrabamıza mektup yazma görevini vermiştim.
Helin adlı öğrencim çekingen bir şekilde yanıma gelerek, kendi mektubunu geçtiğimiz yıllarda vefat eden amcasına yazmak için izin istedi. Elbette yazabileceğini belirttim.
Sınıfta yazılan mektupları kontrol ederken Helin'in o güzel, içten ve çocuk masumiyetiyle dolu mektubunu görünce çok duygulandım. Başlangıçta mektuptaki birkaç imla yanlışını düzelteyim dedim ancak sonra mektubun saflığını bozmamak için bundan vazgeçtim. Bir hatıra olarak kalması amacıyla burada paylaşmak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder